the unbalanced evolution of homo sapiens

Part 2 - From Video to Twitter Hoaxes In the propaganda war on Syria, there are convincing lies, and then there are the blindingly clear hoaxes. In the latter realm, the Bana al-Abed Twitter persona takes first prize. The child is being abused by her own family who have seemingly forced her to pretend she can speak English (she cannot). We were meant to believe that sophisticated and nuanced tweets, often calling for Western intervention, are coming from an English-illiterate seven-year-old girl or her mother — whose husband was a militant in Aleppo. In a detailed article, Barbara McKenzie looks at the campaign which uses the brand Bana for war propaganda. An excerpt includes: “ Bana, the little girl supposedly tweeting from Aleppo, but actually the front for an account run from London, was selected to be the empathetic face of the campaign for a no-fly zone in Syria. Her account was tailored to create the impression of perpetual bombing, perpetual war crimes, on t

As Greece moves closer to becoming a cashless society, it is clear that the country’s attitude towards cash is reckless and dangerous. The supposed convenience of switching to a cash-free system comes with a great deal of risk, including needless overreach by the state. by Michael Nevradakis Part 2 - The IMF’s Greek experiment in austerity These suggestions, which of course the IMF does not necessarily officially agree with, have already begun to be implemented to a significant extent in the IMF debt colony known officially as Greece, where the IMF has been implementing “socially fair and just” austerity policies since 2010, which have resulted, during this period, in a GDP decline of over 25 percent, unemployment levels exceeding 28 percent, repeated cuts to what are now poverty-level salaries and pensions, and a “brain drain” of over 500,000 people—largely young and university-educated—migrating out of Greece. Indeed, it could be said that Greece is being us

Στον 21ο αιώνα στα «ευρασιατικά Βαλκάνια» (Λίβανος, Παλαιστίνη, Συρία, Ιράν, Ιράκ), στην περιοχή του Κόλπου και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, μια περιοχή-εθνοτικό μωσαϊκό, εμπλέκονται άμεσα δύο βασικοί άξονες: Από τη μία ο ευρωατλαντικός, με διακριτά συμφέροντα κυρίως μεταξύ ΗΠΑ και Βρετανίας και με διακριτά ενεργό συμμετοχή πρωτίστως της Γαλλίας αλλά και Γερμανίας. Από την άλλη, ο άξονας Ρωσίας-Κίνας-Συρίας-Λιβάνου-Ιράν, με υπαρκτές αντιθέσεις στο εσωτερικό του. του Αλέκου Αναγνωστάκη Μέρος 3ο – Η «κόντρα» Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ. Οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι και η «μύηση» στην ισλαμική εκδοχή του καπιταλισμού Η δυναστεία των Αλ-Θάνι που κυβερνά το Κατάρ υποστήριξε, εάν δεν υποκίνησε ενίοτε, τις ειρηνικές λαϊκές εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ιδίως στην Τυνησία, Αίγυπτο και Λιβύη. Επιπλέον, αναλαμβάνει διεθνή διαμεσολαβητικό ρόλο, ανοίγει το 2013 ένα προξενείο των Ταλιμπάν στο πλαίσιο των ειρηνευτικών συνομιλιών με τις ΗΠΑ, προσκάλεσε τους ηγέ

Today in the corporate media, Venezuela’s economic problems are used to paint the country as a failed state, in need of foreign-backed regime change. To get the Bolivarian government’s side of the crisis, Abby Martin interviews Venezuela’s Minister of Economic Planning, Ricardo Menéndez. They discuss shortages, oil dependency, the role of the US-backed opposition movement and more. The Empire Files joined him in Cojedes, Venezuela, where he was speaking to mass community meetings, organizing the population to fight against what he calls an economic war. globinfo freexchange At the time where the 'civilized' West is dominated by the brutal neoliberalism with inequality reaching unprecedented levels, social state and labor rights systematically dismantled, Venezuela has chosen a different path. In the following part of the interview, Ricardo Menéndez gives the numbers proving that Venezuela rejected neoliberalism and started to create a more fair

globinfo freexchange Ένας κουρασμένος και απογοητευμένος πρωθυπουργός μίλησε στο υπουργικό του συμβούλιο σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις από το πρόσφατο (άλλο ένα) eurogroup. Ο Αλέξης Τσίπρας περιορίστηκε στις συνήθεις γενικότητες, χωρίς να δώσει σαφές χρονοδιάγραμμα σχετικά με το ζήτημα του χρέους με βάση αυτά που υποτίθεται ότι του υποσχέθηκαν (για άλλη μια φορά) οι δανειστές. Η εξήγηση είναι απλή και κατά κάποιο τρόπο έχει καταντήσει ρουτίνα: για άλλη μια φορά δεν πήρε απολύτως τίποτα. Παρά τη συνήθη ρητορική με τα γνωστά κλισέ περί ανάπτυξης, θέσεων εργασίας, επενδύσεων, πάταξη της διαφθοράς και της γραφειοκρατίας, κάποια στιγμή, ακόμα και οι πολιτικοί αποκαλύπτουν άμεσα ή έμμεσα, επίτηδες ή άθελά τους, ένα κομμάτι της πραγματικής εικόνας που κρύβεται πίσω από την κουρτίνα. Έτσι, θα ήταν χρήσιμο να εστιάσουμε σε ένα-δυο σημεία της ομιλίας (ίσως ασήμαντα εκ πρώτης όψεως), από τα οποία μπορεί να φανεί ένα κομμάτι της πραγματικής εικόνας. Το πρώτο, εντοπίζεται στην